Feliz Navidad en onze eerste trip

Jullie hebben even niets van me gehoord. Voor iedereen die ik niet heb gesproken of geappt of iets dergelijks: Ik hoop dat je fijne kerstdagen hebt gehad!
Het kerst vieren hier in Ecuador bestaat voor een groot deel uit Novena's. Ik heb ze al eerder genoemd, maar ik weet inmiddels iets beter wat het inhoudt. De 9 dagen voor kerst komen families samen om het verhaal over Jezus, Maria en Jozef tijdens de dagen voor kerst te lezen, te bidden en daarna samen te eten. Dit gaat gepaard met allerlei gebruiken, waardoor het eigenlijk een soort kleine kerkmis wordt, compleet met gezang, die door de gastheer/vrouw wordt voorgezeten, maar waarin ook de kinderen des huizes hun voorbedes en zegjes doen. Ik heb er een aantal bij mogen wonen, waaronder een bij mijn gastgezin thuis. Hiervoor werden extra werksters ingehuurd die alles serveren en klaarmaken. Van de sfeer vindt je een aantal foto's bij dit verslag!
Ook kerstavond wordt hier gevierd met een soort Novena. Mijn gastgezin ging dus ook niet naar de kerk op kerstavond, ze organiseren immers hun eigen kerkmis. Deze avond ging iedereen erg chique gekleed en begon het pas om 9 uur. Tegen een uur of 11 gingen we pas aan tafel, waar eten zoals krab en kalkoen werd geserveerd. Na het eten, het was inmiddels een uur of 1 werden er nog cadeautjes uitgedeeld. Al met al waren we pas rond half 4 weer terug in huis.
Het plan om de volgende ochtend heel vroeg iets te ondernemen kwam zo op losse schroeven te staan. Toen ik me de volgende ochtend echt niet goed voelde, heb ik het helemaal afgeblazen en ben ik de ochtend in bed gebleven. Het was fijn om even met mijn familie en met Bas te skypen. Hoewel er mij was verteld dat eerste en tweede kerstdag hier niet echt gevierd zouden worden, hadden we toch een soort kerstlunch. We aten hierbij de restjes van het diner van de avond ervoor. Alle kinderen van het gastgezin waren aanwezig, ze waren er niet allemaal bij op kerstavond (vanwege aanhang). Aan tafel deed iedereen een zegje over wat ze voor 2015 wensten, een emotioneel gebeuren. Na het eten werden er opnieuw cadeautjes uitgedeeld. Ik voelde me in dit gebeuren een beetje misplaatst, het voelde allemaal zo intiem en het is toch echt niet mijn familie. Ik had van te voren niet gedacht dat ik het hier moeilijk mee zou hebben, maar blijkbaar is kerst ook voor mij iets meer dan zomaar een feestdag..
De 26e werd hier het gewone leven weer opgepakt. Myriam en ik hadden weer een les Spaans en 's avonds begon ons eerste tripje van de reis. Een middag op de Panecilio (het uitkijkpunt in Quito waar het vorige keer zo bewolkt was), besloten we dat we elk weekend iets moesten gaan doen wilden we alles zien wat ons mooi leek. Het eerste weekend zou Cuenca worden, een stad meer in het zuiden van Ecuador. Zo gezegd, zo gedaan, vrijdagavond namen we de nachtbus van Quito naar Cuenca. Deze schijnen het veiligst te zijn omdat ze tussendoor niet stoppen, waarbij mensen tassen uit de laadbak kunnen stelen en er mensen ongewild de bus in kunnen komen. Zaterdagochtend rond half 6 kwamen we aan. Bij aankomst in het hostel was er al een kamer voor ons, waar we dankbaar gebruik van maakten door nog een uurtje te slapen. Tijdens het ontbijt kwamen we erachter dat in Cuenca 's middags bijna alle bezienswaardigheden gesloten waren. We besloten om naar Ingapirca te gaan, een van de belangrijkste Inca-ruïnes in Ecuador. Opnieuw gingen we de bus in, waar vanalles in te zien is. Zo zat er een man met een kip op schoot voor ons en wordt er vanalles verkocht! Ook zagen we zo meer van het leven op het platteland in Ecuador. Bij Ingapirca kregen we een rondleiding. In het Spaans, maar de lessen werpen zijn vruchten af en we konden het zo ongeveer volgen.
De volgende dag wilden we een wandeling maken in Parque Nacional El Cajas en trokken onze sportschoenen hiervoor aan. De bus die we eigenlijk wilden pakken, zat helaas vol. Veertig minuten later ging er nog één, deze bus stond al klaar. In overleg met de buschauffeur konden we vast gaan zitten (Nee, we hoefden niet eerst een kaartje te kopen). Langzaam stroomde de bus vol tot, jawel, we zowaar de bus uit gegooid werden door de beveiliging omdat we geen kaartjes hadden. In ons gebrekkig Spaans protesteerden we. Van het een kwam het ander en zo zaten wij demonstratief in de bus met onze tassen op schoot tegenover 4 mannen die vonden dat we de bus uit moesten. We wisten ze duidelijk te maken wat de buschauffeur ons had beloofd, dat we als eersten in de bus zaten en dat we dus al 40 minuten zaten te wachten. Mensen om ons heen vielen ons bij en uiteindelijk dropen ze af en mochten de mensen die op onze plek wilden zitten blijven staan tot Cajas, waarna ze op onze stoelen konden tot hun eindbestemming. Yeah! Eenmaal aangekomen in Cajas kozen we de wandeltour van 4 uur. Voordat we begonnen moesten we nog lachen om mensen met modder aan hun kont, maar als snel zaten wij ook onder de modder. Door de regen was alles modderig en glad. Dit maakte de wandeling (waarvan we dachten dat het gewoon een flinke wandeling was) een heus glibber- en klimavontuur. Myriam zakte met haar been tot boven de knie in de modder (foto!) en ik gleed een meter naar beneden met mijn rug over een steen. Behalve vieze kleren en wat schrammen, hielden we er gelukkig niets aan over. Goed uitkijken waar je je voeten neerzet dus, maar zeker ook om je heen kijken, want wat een mooi maar raar landschap! Toen we moe maar voldaan terug in Cuenca kwamen, werden we nogal raar aangekeken met onze besmeurde kleren. Snel naar het hostel voor een douche en daarna lekker eten!
Onze laatste dag in Cuenca gebruikten we om de stad te bekijken. Er zijn twee kathedralen, een oude (Catedral Vieja) en nieuwe (Catedral Nueva). De oude wordt momenteel alleen nog als museum gebruikt en de nieuwe is veel ruimer opgezet. Ook hebben we het medisch museum bezocht, wat nogal vervallen was en waar uitleg misten. Met onze medische kennis konden we er echter meestal nog wel iets van maken. Verder doken we nog wat leuke winkels in, die in Quito echt missen! Sowieso was Cuenca een prettigere stad dan Quito: kleiner, schoner, minder armoede op straat, veiliger, ruimer opgezet en gezelliger.
Na opnieuw een lange nachtbus van 9 uur kwamen we vanochtend om half 6 weer aan in Quito. Ik ging nog even naar het gastgezin om me wat op te frissen en te ontbijten en om half 9 zaten we weer in de Spaans les! Al met al best zwaar en ik nam de middag voor mezelf: Skypegesprekken, dagboekverhalen en dit blog! Vanavond maar op tijd naar bed haha!
Morgen oud en nieuw. Myriam komt bij mijn gastgezin eten (haar gastgezin viert het niet en het is hier echt een familiefeest) en daarna stappen, ik ben benieuwd!

Saludos,
Eva-Maria